अवसरवादको कुनै स्थायी रङ्ग हुँदैन ,
कुनै जात र धर्म हुँदैन
यस्काे कुनै आकार हुँदैन
उचित समय पाउनासाथ टुसाउन र बढ्न थाल्छ ।
अन्धकार कोठाको ढुसी जस्तै ।
यस्काे कुनै संस्कार हुन्न, रीतिथिति पनि,
जतापायाे उतै मिल्ने,चौपट्टै बेसारे बनी।
एउटासित मायाप्रीति , विवाह अर्कैसित,
सुहागरात एउटासित,घरजम अर्कैसित।
जता सत्ता उतैतिर प्रतिभोज पनि,
के भनेर परिभाषा दिने मैले पनि ।
छेपारोले जस्तै रङ्ग, फेर्न सक्छ यसले,
जतापायाे उतै मिल्छ,रोक्ने छेक्ने कसले ।
टोलै पिच्छे फरक भाषण, फरक रुपरङ ,
आफ्नो रवाफ हेरिदेखि, आफैँ पर्छ दङ्ग।
नजानेको केही हुन्न,सबै जानेजस्तो ,
राजनीतिको अवसरवाद छुँदा काउसो जस्तो ।
सत्ता निम्ति मरिहत्ते, सकेसम्म गर्छ,
बन्दुक बारुद सकाएर, युद्ध विराम गर्छ।
शान्ति अनि सम्झौताको नाटक नाना थरी ,
मुलसत्तामा साझेदारी, हस्ताक्षर गरी ।
जता सत्ता उसैसँग, मिल्छ घरीघरी ,
बुझौँ बुझी साध्य छैन, कठै अवसरवादी ।
अंकमलमा पनि यसले, बारुदको गन्ध देख्छ,
मूल सत्ताको निम्ति सधैँ ,विदेशीको पाउ मोल्छ ।
हाछ्यु गर्दा डराउँछ, काँप्छ थरथरी,
कहिले यता कहले उता घुम्छ घरीघरी ।
अवसरवादको अस्थिपञ्जर कमजोर हुँदै गाछ
ढलेको रुखको एेंजेरुकाे हालत जस्तो भाछ ।
बोल्ने कुनै ठेगान छैन,घण्टै पिच्छे बोली फेर्छ,
एउटा सहमति लागु नहुँदै,अर्कोतिर फेरि गर्छ ।
धोखा धडिकाे पासो थापी, उधारोमा पद बाड्छ,
आफै खाले आफै च्याँखे,सबै कुरा आफै गर्छ ।
सहमतिको नाममा सधैँ ,अस्थिरता पैदा गर्छ
त्यसैले त अवसरवाद यहाँ अभिमन्यु भएको छ ।
२०७९ फाल्गुण ११ गते, काभ्रे
प्रकाशित मिति : ११ फाल्गुन २०७९, बिहिबार ३ : ३१ बजे
प्रतिक्रिया