नेपालको राजनीतिलाई स्थिरताको बाटोमा हिँडाउन आवश्यक छ । यसका लागि लोकतान्त्रिक राज्यमा राज्य र नागरिकका
काठमाडौँ । गत मङ्गलबार मध्यराति एउटा इमेल आयो, विद्याधर मल्लिकलाई सम्बोधन र नेपाल शान्ति प्रतिष्ठानसँग
“शिक्षा राष्ट्रको मेरूदण्ड हो।” (एरिक ए हनुशेक, अमेरिकी अर्थशास्त्री) वास्तविक रूपमा शिक्षाको भविष्यमा राष्ट्रको भविष्य निर्भर
प्रोपगाण्डा र फतुरका पछि लागेर कोही पनि देशभक्त रमाउँदैन र रमाउन हुँदैन । यो एक
हिमालकै समीपमा उभिएको महसुस हुँदा कसको मन नरमाउला र रु पाथीभरा भगवती मन्दिर पुग्ने जो
काठमाडौँ । जलवायु परिवर्तनसम्बन्धी संयुक्त राष्ट्रसङ्घीय खाका महासन्धि पक्ष राष्ट्रहरुको २९ औँ सम्मेलन (कोप २९)
जलवायु परिवर्तनसम्बन्धी विश्व सम्मेलन–२९ अजरबैजानको राजधानी बाकुमा भइरहेको छ र मुख्य छलफलको समयमा नेपालले आफ्ना
हाम्रो मस्तिष्कमा करोडौँ स–साना नसाका न्यूरोनहरुको प्रवाह भएको हुन्छ । तिनै नसाले हाम्रो शरीरका जति
सन्दर्भ केही दिनअघि एउटा स्टाटस लेखेँ– नयाँले सडकमा गर्ने गरेको उपद्रो र पुरानाका नाममा हुने
“न हिजोलाई दोष दिएर हुन्छ न त भोलिको अनावश्यक सुर्ता गरेर, केही बन्नुछ र केही
विगतमा नराम्ररी विथोलिएको नेपालको राजनीति विस्तारै लयमा फर्कँदै छ । नेपाली कांग्रेस र नेकपा एमालेको
स्वच्छ र स्वस्थ वातावरणमा बाँच्न पाउने प्रत्येक नागरिकको मौलिक हक हो । तर, पछिल्लो समय
