श्रमिक महिला दिवस

आज औँसी रहेछ,

मात्र ताराहरू रमाइरहेछन्,

मालिकविनाका दास जस्तै,

छरपष्ट !

आज ताराहरू अलिक बढी नै खुसी छन्,

जता हे¥यो त्यता,

आफू जस्तै,

स्वतन्त्र !

स्वतन्त्रता ?

कलियुगको माया जाल,

यी तारालाई पत्तो हुँदो कि ?

उही मालिककै उज्यालोले अस्तित्व बचिरहेछ ।

आज रात अलिक बेसी गाढा छ,

साइकलको चेनले समेत,

ध्वनिको स्वामित्व पाएको छ,

यो पुर्पुरोको अझै अत्तो पत्तो छैन,

बाटाहरू त अचेल उज्याला छन्,

तर सधैँ पूर्णिमा – सधैँ दास !

हुन त यी कागजको कत्रो दम्भ ?

तर पनि मौन छन्,

मुट्ठीभरि अँठिएका,

भ्रमै त रहेछ,

आजादी !

कण–कणमा बाँधिएका छौँ,

ओथारो बसेको कुखुरा जस्तै,

परिवर्तनको पनि त मूल्य हुने रहेछ,

कठै !

कति गह्रुङ्गो !

ट्रिङ – ट्रिङ !

यति अबेर यी दुई नानी किन एक्लै हिँड्दैछन् ?

सहरका चितुवाको बिगबिगी छ,

मुटु चीद्रद्रद्रसो हुन्छ अचेल,

२–३ वर्ष भयो मेरी छोरी पनि स्कुल जान थालेकी,

हात समाउन पटक्कै रूचाउन्ने,

समाजले गाल पार्ने हो कि ?

किन समाउन्ने त हात ? 

गल्ती छोरीकै हो,

तर पनि हक्की छे,

मुख–मुखै लाग्छे मरदसँग,

नसिबै त हो,

रोक्दिन !

यो मजदुरी उसैका लागि,

जीवन जगतका कुरा गर्छे,

उम्रिँदैका तीन पात !

सपना ठूला छन् उसका,

रहर उस्तै,

आज मसँग फोटो खिच्न भनी आएकी नानी जस्तै,

ए साँच्चै,

आज त श्रमिक महिला दिवस !

-रुपन्देही

प्रकाशित मिति : २४ फाल्गुन २०७८, मंगलबार  १ : ३८ बजे